Stapar

Nalazi se 13 kilometara južno od Sombora, na lesnoj terasi između Malog Bačkog kanala na istoku i Kanala Sombor – Odžaci (nekadašnji tok Mostonge) na zapadu. Stapar je nastao 1752. godine kada su na staparsku pustaru preseljeni stanovnici Bokčenovića i Vranješeva, a nešto kasnije i žitelji Prigrevice. Bokčenovići i Vranješevo danas ne postoje, a ranije su se nalazili u okolini Apatina. Prva značajnija kolonizacija Nemaca u Bačku počela je 1748. godine. Nezadovoljni budućim stanjem, tadašnji stanovnici Bokčenovića i Vranješeva počeli su da presreću lađe na Dunavu, koje su prevozile Nemce na unapred određene lokacije, ubijali ih i pljačkali. Po tim akcijama prozvani su „gusari sa Dunava”. Naredbom Marije Terezije stanovništvo je preseljeno u današnji Stapar. Legenda kaže da se između crkve u selu i crkve na Vodici pokraj kanala pruža podzemni tunel kroz koji su gusari donosili zlato i drugi plen u selo. Pod austro-ugarskom vlašću Stapar se planski razvijao. Krajem XVIII veka predstavljao je jedno od najlepših vojvođanskih sela, sa širokim ulicama koje se seku pod pravim uglom. U selu se razlikuje tri tipa kuća: stari tip, u kojem se prostorije nižu jedna na drugu od ulice, a duž cele kuće prostire se pokriveni hodnik „gonk”. Zastupljena je i gradnja „kuće na lakat“ pod „švapskim” uticajem i savremene kuće, a zanimljivo je da je prva takva izgrađena tek 1973. godine.
Stapar ima i jedinu priznatu rasu goluba u Srbiji, koja je upisana još daleke 1878. godine i zove se, kako bi drugačije, staparski letač. Izuzetak je i staparski pečat iz vremena austrijske carevine, koji je u doba kada je nemački jezik bio jedini zvaničan, udarao otisak ispisan Vukovom ćirilicom.